- walić
- walić I {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk VIIb, walićlę, walićli, walićlony {{/stl_8}}– walnąć {{/stl_13}}{{stl_8}}dk IVa, walićnę, walićnie, walićnij, walićnął, walićnęli {{/stl_8}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'bardzo mocno uderzać; tłuc, grzmocić': {{/stl_7}}{{stl_10}}Walić pięścią w stół. Walnąć w coś z całej siły. {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'rzucać coś (do czegoś), zwykle z dużym wysiłkiem': {{/stl_7}}{{stl_10}}Walić kamienie do betonu. Walnąć tobół na ziemię. {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_7}}'strzelać, zwłaszcza z broni ciężkiej, trafiać pociskami': {{/stl_7}}{{stl_10}}Walić z dział, armat. Walnąć w bunkier. Walnąć salwą. {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}4. {{/stl_12}}{{stl_7}}'mówić zdecydowanie, bez ogródek, nie dbając zbytnio o dobór słów': {{/stl_7}}{{stl_10}}Wal śmiało! Walnąć coś niepotrzebnie w zdenerwowaniu. {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}\ {{stl_20}}{{/stl_20}}walić II {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk VIIb {{/stl_8}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'powodować niszczenie czegoś; burzyć, rozwalać': {{/stl_7}}{{stl_10}}Wichura waliła drzewa. Walić rudery. {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_8}}pot. {{/stl_8}}{{stl_7}}'wydobywać się, tryskać obficie, intensywnie': {{/stl_7}}{{stl_10}}Dym walił z komina. Krew waliła z rany. Woda waliła z pękniętej rury. {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_8}}pot. {{/stl_8}}{{stl_7}}'przybywać w dużej liczbie, nadciągać tłumnie': {{/stl_7}}{{stl_10}}Tłumy waliły, by zobaczyć sławną osobistość. Wczasowicze walili na plażę.{{/stl_10}}{{stl_18}}ZOB. {{/stl_18}}{{stl_10}}choćby się góry, mury waliły [choćby się waliło i paliło]; pchać się [cisnąć się, walić, włazić] drzwiami i oknami; serce {{/stl_10}}{{stl_8}}{komuś} {{/stl_8}}{{stl_7}}wali; uderzać– uderzyć [bić i syn.] {{/stl_7}}{{stl_8}}{kogoś} {{/stl_8}}{{stl_7}}po kieszeni {{/stl_7}}
Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.